Πώς συστήνουμε μεταξύ τους δυο ανθρώπους που δεν γνωρίζονται;
Πώς συστηνόμαστε εμείς οι ίδιοι;
Ίσως νομίζουμε ότι είναι απλό, αλλά υπάρχουν λεπτομέρειες που μπορεί να μην τις ξέρουμε.
Στις επαγγελματικές μας στιγμές πολλές φορές θα χρειαστεί να συστηθούμε οι ίδιοι, ή να συστήσουμε μεταξύ τους δυο ανθρώπους που δεν γνωρίζονται. Το κάνουμε σωστά; Ή κατά λάθος μπορεί να συμβεί μια μικρή -γκουχ, γκουχ- πανωλεθρία; Εγώ για πολλά χρόνια αγνοούσα τον ακριβή τρόπο, το etiquette, όπως λένε οι αγγλοσάξονες, των συστάσεων, κι όμως υπάρχουν άγραφοι νόμοι-ευαγγέλιο, που σας τους κάναμε όσο γίνεται πιο απλούς για να μην τους ξεχάσετε ποτέ.
-
Όταν έχουμε έναν άντρα και μια γυναίκα
, συστήνουμε πρώτα τον άντρα στη γυναίκα και μετά τη γυναίκα στον άντρα. Είναι ένδειξη αβρότητας και σεβασμού προς τις γυναίκες. Π.χ. «Να σας συστήσω: ο κύριος Παπαδόπουλος, η κυρία Καρρά». Ή «Κυρία Καρρά, από εδώ ο κύριος Παπαδόπουλος».
- Όταν έχουμε έναν ανώτερο στην επαγγελματική ιεραρχία και έναν καινούργιο ή κατώτερο. συστήνουμε τον κατώτερο στον ανώτερο. Π.χ. αν στο τμήμα μας έχει μόλις προσληφθεί ο κύριος Χρυσανθακόπουλος και θέλουμε να τον πάμε να γνωρίσει τον senior/manager/ανώτερο/πιάσατε το νόημα κύριο Μακρή, λέμε: «Να σας συστήσω τον κύριο Χρυσανθακόπουλο. Ο κύριος Χρυσανθακόπουλος, ο κύριος Μακρής». (Το παραδέχομαι το έκανα πάντα ανάποδα αυτό.)
-
Αν έχουμε κάποιον από μια άλλη εταιρεία ως επισκέπτη
, συστήνουμε τον συνάδελφό μας στον επισκέπτη και όχι αντίστροφα. Π.χ. Αν έχει έρθει η κυρία Κονταξή τη συστήνουμε με τη συνάδελφό μας ως εξής: «Κυρία Κονταξή, να σας συστήσω τη συνάδελφό μου κυρία Φωτεινοπούλου». Και μπορούμε να συνεχίσουμε ως εξής: «Η κυρία Φωτεινοπούλου είναι υπεύθυνη της εξυπηρέτησης πελατών, η κυρία Κονταξή είναι στο τμήμα πωλήσεων της GoodBuys. (Είδατε; Φροντίσαμε πρώτα να ενημερωθεί ο επισκέπτης και μετά ο δικός μας άνθρωπος).
-
Όταν έχουμε περισσότερους από δύο ανθρώπους
ακολουθούμε τους ίδιους κανόνες: πρώτα οι γυναίκες μετά οι άντρες / πρώτα οι νεότεροι, μετά οι παλαιότεροι / πρώτα οι επισκέπτες, μετά οι συνάδελφοι.
- Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να συστήσουμε έναν ‘επώνυμο’ που μπορεί να έρθει στην εταιρεία μας, π.χ. τον Σάκη Ρουβά ή τον Τζόρτζ Κλούνεϊ. Ας ξεπεράσουμε το ότι ήρθε ο Ρουβάς ή ο Κλούνεϊ στο γραφείο (άλλωστε δεν είναι απίθανο, απαγορεύεται να παίζουν σε μια καμπάνια μας;!) και τους συστήνουμε ως εξής: Προς θεού δεν λέμε: «Σάκη τα παιδιά, παιδιά ο Σάκης», εκτός κι αν είμαστε σε πάρα πολύ χαλαρό mood, δηλ. με σφηνάκια στην παραλία σε εταιρικό πάρτυ με τους Locomondo να παίζουν από πίσω και τον ήλιο να μας καίει το σβέρκο. Ούτε είναι πολύ ευγενές να θεωρήσουμε ότι όλοι ξέρουν τον Ρουβά (υπενθυμίζω, ο Ρουβάς είναι παράδειγμα, μπορεί να είναι κάποιος άλλος!), οπότε ακολουθούμε τον κανόνα 3, δηλ. «Κύριε Ρουβά, να σας συστήσω την κυρία Φωτεινοπούλου» (χαρά που θα πάρει η κυρία Φωτεινοπούλου…)
-
Ένα λάθος που κάνουμε συχνά είναι να συστήνουμε κάποιον με το μικρό του όνομα, και τον άλλον με το επίθετο
. Αν πρόκειται για επαγγελματική γνωριμία δεν λέμε: «Κύριε Γιαβρόγλου σας συστήσω τον Χάρη».
- Ανεβαίνουμε πίστα δυσκολίας: έστω ότι χρειάζεται να συστήσουμε δυο ανθρώπους και ξεχνάμε το όνομα του ενός.
Ξέρω, είναι λίγο άβολο αλλά μπορεί να συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες. Το πιο ευγενικό που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ειλικρινείς: Π.χ. Απευθυνόμαστε σε αυτόν του οποίου το όνομα ξεχνάμε και λέμε: Να σας συστήσω την κυρία Αλεξίου. Είναι μια καλή ευκαιρία γιατί έχω κολλήσει κι έχω ξεχάσει το επίθετό σας, ειλικρινά με συγχωρείτε». - Στα αυτονόητα: ποτέ δεν συνοδεύουμε κάποιον ή κάποια αφήνοντάς τον/την χωρίς να τον/την συστήσουμε στον άνθρωπο που συναντάμε.
- Πολύ ωραίο ‘κερασάκι’ -τέλος- στις συστάσεις είναι να δίνουμε και μερικά στοιχεία για τα άτομα που συστήνουμε, και που θα επιτρέψουν στους ανθρώπους να γνωριστούν καλύτερα. Π.χ. «Ο κύριος Βαρσάμης, είναι που σχεδίασε το λογότυπό μας. Κύριε Βαρσάμη, η κυρία Βρεττού είναι ο άνθρωπος που διοργάνωσε το event».
-
Πώς συστηνόμαστε μόνοι μας
: Λέμε το όνομα και το επίθετό μας, ιδανικά και την ιδιότητά μας. Π.χ. «Είμαι ο Δημήτρης Φαλλιέρος, εξωτερικός συνεργάτης του kariera.gr».
- Επουδενί βάζουμε το «κύριος» ή «κυρία» μπροστά από το δικό μας επίθετο, κι αυτό είναι ένα λάθος που γίνεται συχνά. Δηλαδή δεν λέμε: είμαι ο κύριος Φαλλιέρος. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει.
- Αν κάποιος που μας σύστησαν, δείχνει να ξέχασε πώς μας λένε, προσπαθούμε να τον κάνουμε να μην αισθάνεται άσχημα, με ένα σχόλιο όπως: «Το επίθετό μου είναι αρκετά δύσκολο, μην ανησυχείτε, κανείς σχεδόν δεν θυμάται εύκολα το Καπλανίδης». (Αν το επίθετό μας είναι εύκολο και απλώς ο άνθρωπος το ξέχασε του επαναλαμβάνουμε το επίθετό μας ευγενικά).
- Όταν μας συστήνουν κάποιον, ένα «Χάρηκα» ή «Χαίρω πολύ» ή «Χαίρω πολύ, τι κάνετε;», είναι ό,τι καλύτερο. Το «γοητευμένος», «βαθιά γοητευμένος», «συγκινημένος» και «ω, ωραία μου κυρία», είναι στα όρια της κοροϊδίας.
- Αν καθόμαστε -τέλος- και μας συστήσουν κάποιον που μπήκε στο γραφείο σηκωνόμαστε ή ανασηκωνόμαστε, προπαντός αν είναι γυναίκα. Αλλά το να σηκωθείς από την καρέκλα για να απλώσεις το χέρι είναι ούτως ή άλλως πολύ ευγενικό. Μαζί με μια εγκάρδια χειραψία (πάντα με το δεξί) και ένα ευθύ eye-contact, έχετε αριστεύσει. Άριστα, είκοσι
πηγή:kariera
