Νομίζετε ότι το χιούμορ και το γέλιο δεν χωράνε στην κολλαριστή-κουμπωμένη μέχρι το λαιμό εργασιακή πραγματικότητα;
Σας γελάσανε! 
Η δουλειά είναι σοβαρή υπόθεση. Μερικές φορές από τη δουλειά σας μπορεί να κρίνονται πολύ σοβαρά πράγματα. Όμως επειδή δεν είμαστε στη Βόρειο Κορέα, το να ενσωματώνετε το χιούμορ σας στο γραφείο όχι μόνο δεν επισύρει τρομακτικές επιπτώσεις αλλά αντιθέτως μπορεί να είναι τόσο απελευθερωτικό, που η παραγωγικότητά σας σαν πουλί να σπάσει δεσμά και να πετάξει ελεύθερα (ok, πολύ γλαφυρό αυτό αλλά συγχωρέστε με, είναι γιορτινές μέρες και διαβάζουμε και ολίγη ποίηση).
Στο θέμα μας: Το χιούμορ στο εργασιακό περιβάλλον είναι ένα εκφραστικό μέσο ικανό να αναβαθμίσει τη δουλειά σας, την επικοινωνία σας και τη διάθεσή σας προφανώς, ώστε να μην βρίζετε μέχρι να έρθει η ώρα να γυρίσετε σπίτι. Πρωτίστως έχει τη δύναμη να συνδέεται άμεσα με την δημιουργικότητα. Χιούμορ σημαίνει να βλέπεις μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα την πραγματικότητα, και αυτό από μόνο του οδηγεί το μυαλό σας σε πιο λειτουργικές ατραπούς.
Το χιούμορ μπορεί να εκτονώσει εντάσεις, να κάνει μια δύσκολη συγκυρία να φανεί πιο βατή, πιο οικεία. Οι εργασιακές σχέσεις που συχνά δοκιμάζονται, όπου οι τριβές λόγω πίεσης μπορεί να καραδοκούν, βρίσκουν στο -καλώς χρησιμοποιούμενο χιούμορ- ένα σύμμαχο: το χιούμορ είναι σαν το καπάκι της χύτρας που εκτονώνει τον θερμό αέρα για να μην σκάσει η χύτρα.
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε «καλώς χρησιμοποιούμενο χιούμορ»; Εννοούμε το χιούμορ που χρησιμοποιείται με συναίσθηση της στιγμής, της περίστασης και των αποδεκτών του. Το χιούμορ σας ενδέχεται να προσβάλει έναν συνάδελφό σας; Φαουλάκι. Υπονομεύει τις καλές σχέσεις στο γραφείο; Φαουλάκι. Γίνεται απρεπές και δημιουργεί αμηχανία αντί για γέλιο; Καλά το φανταστήκατε: φαουλάκι! Μην ανησυχείτε όμως, κανείς δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας τις ακριβείς δοσολογίες του χιούμορ. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και ένα όχι πολύ πετυχημένο αστείο, είναι προτιμότερο από μια δυσκοίλια μονομανή εμμονή στη σοβαρότητα.
Παραφράζοντας λίγο τον Όσκαρ Ουάιλντ:
«Η δουλειά είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την παίρνεις στα σοβαρά». Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια που οι εργασιακές θέσεις έγιναν λιγότερες και η ανάγκη μας για αυτές μεγαλύτερη, τα αστεία κόπηκαν. Το χιούμορ έγινε πιο σπάνιο και μπερδέψαμε λίγο τον επαγγελματισμό με την σοβαροφάνεια. Δεν αυτοσαρκαζόμαστε τόσο, από φόβο μήπως χάσουμε πόντους στο πρεστιζόμετρο (αυτό το επιστημονικό όργανο που μετράει το prestige. Τι; Δεν υπάρχει;). Κι όμως κάθε φορά που μια εταιρεία δείχνει το πιο ανάλαφρο πρόσωπό της, κάθε φορά που ένας εργαζόμενος σπάει τον πάγο μιας στριφνής προσέγγισης, αυτή η αίσθηση που έχεις ότι οι άκρες των χειλιών σου θέλουν να αγγίξουν τα αυτιά σου, μόνο σε καλό μπορεί να βγει.
Και το ερώτημα είναι: Αφού το χιούμορ φαίνεται να «δουλεύει», εμείς γιατί να μη δουλεύουμε με αυτό;
