Μετά την καραντίνα τί.. Είναι λοιπόν όλο αυτό μια τεράστια ευκαιρία για τον κάθε έναν από εμάς?
Αναμφίβολα όλος ο πλανήτης τον τελευταίο καιρό βιώνει πρωτοφανείς και πρωτόγνωρες καταστάσεις. Κάλλιστα κανείς θα μπορούσε να κάνει λόγο για μια παγκόσμια καραντίνα. Συνθήκες εγκλεισμού, κοινωνικής απομόνωσης με σκοπό την προστασία. Οι συνήθεις και η καθημερινότητα όλου του κόσμου μέσα σε λίγες μέρες άλλαξαν ριζικά με αποτέλεσμα οι κοινωνικές επαφές να λιγοστέψουν και ο κάθε άνθρωπος να περνά την μέρα του εντός της οικίας του.
Δύσκολη κατάσταση για πολλούς. Βαρετή. Μονότονη. Να είσαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι και να βγαίνεις ελάχιστα εκτός ή και καθόλου. Όλες λοιπόν αυτές οι πρωτόγνωρες και πρωτοφανείς καταστάσεις είναι επόμενο να επιφέρουν αλλαγές. Ξεκίνησα με ένα ερώτημα. Τι θέλουμε να κάνουμε όταν αυτή η κατάσταση τελειώσει. Θέλουμε να ζούμε; Ή απλά να υπάρχουμε;
Αν απαντούσα αυτό το ερώτημα θα διάλεγα την επιλογή της ζωής και όχι απλά της ύπαρξης. Μιας ζωής με κοινωνικές επαφές με φίλους και συγγενείς, μια ζωή με δημιουργία, άσκηση, περισυλλογή και περίσκεψη πρώτα με τον ίδιο μου τον εαυτό και ύστερα με όλους τους άλλους.
Είναι λοιπόν όλο αυτό μια τεράστια ευκαιρία θεωρώ για τον κάθε έναν από εμάς. Ευκαιρία να δουλέψουμε με τον εαυτό μας να έρθουμε πιο κοντά με οικείους, φίλους, και αγαπημένα πρόσωπα περνώντας μαζί τους ποιοτικό χρόνο. Ευκαιρία να μην αφήνουμε για αύριο αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα…
Ευκαιρία να εκτιμήσουμε αυτά τα οποία μέχρι χτες ονομάζαμε απλά και καθημερινά -μη έχοντας κατά νου- ότι τελικά όπως αποδεικνύει η πραγματικότητα και η νέα καθημερινότητα μόνο απλά και καθημερινά δεν είναι. Ευκαιρία να συζητήσουμε αγωνίες και προβληματισμούς που μπορεί να έχουμε… Ας μην ξεχνάμε πως εν μέσω εγκλεισμού η ψυχολογία μας αλλάζει πιο εύκολα και πιο γρήγορα βγάζοντας στην επιφάνεια ζητήματα και ερωτήματα που αφορούν συναισθηματικούς και υπαρξιακούς παράγοντες.
Όλες οι παραπάνω ευκαιρίες είναι μόνο κάποιες που παρουσιάζονται μπροστά μας σε τέτοιες καταστάσεις. Σημαντικό λοιπόν είναι να εκτιμάμε την κάθε στιγμή και να της δίνουμε ξεχωριστή και μοναδική αξία. Θεωρώ ότι είναι το πιο βασικό μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από όλη αυτή την κατάσταση όσον αφορά τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους αλλά και με τον εαυτό μας. Ακόμα και το «απλό» και το «καθημερινό».
Το σίγουρο είναι πως ο καθένας την συγκεκριμένη κατάσταση τη βιώνει διαφορετικά. Το καλύτερο είναι να δουλέψει ο καθένας ατομικά προς όποια κατεύθυνση επιθυμεί. Αυτό φυσικά και θα καθορίσει και την μετέπειτα εξέλιξη και πορεία του. Για αυτό μην αφήνεις το χρόνο απλά να περνά. Αυτές τις ομολογουμένως δύσκολές στιγμές κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν πραγματικά, που σε γεμίζουν ελπίδα και ενέργεια. Μην αδρανείς. Έτσι θα βγεις από την όλη αυτή κατάσταση πιο δυνατός και θα έχεις κερδίσει και έναν ακόμα φίλο. Τον εαυτό σου. Δες όλο αυτό σα μια δοκιμασία για το μετά την καραντίνα… Και τη ζωή που θες να έχεις και ζεις.
Και κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό. Μη λες άλλο «θα»… Όπου «θα» βάζε «να»…
Να λες… Να κάνεις… Να σχεδιάζεις… Να ονειρεύεσαι… Έτσι θα συγκεντρώσεις όλη σου την ενέργεια σε αυτό που έχεις επιλέξει ΝΑ κάνεις… και όχι σε αυτό που θααα… έκανες… Ό,τι και αν είναι αυτό. Και μην ξεχνάς… Το σπίτι μας είναι κατάσταση… Όχι μέρος… Μπορούμε όλοι μας λοιπόν να διαμορφώσουμε μια κατάσταση τέτοια που θα μας κάνει να αντέξουμε το «μέσα».
Ο καλύτερος τρόπος να αντέξεις την κλεισούρα στο σπίτι είναι να σκέφτεσαι τη επόμενη μέρα και πως αυτή θες να σε βρει….
Αλέξανδρος Κοβογλανίδης
HR – Business Psychologist
