BURNED OUT

«Όχι, όχι δεν είναι υπερβολή. Φεύγω κάθε μέρα από τη δουλειά καμένος. Εξουθενωμένος.
Ταλαιπωρημένος. Νιώθω ότι μου ρουφάει όλη την ενέργεια.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που με επηρεάζει τόσο πολύ ψυχολογικά..

Η εργασιακή μου καθημερινότητα;
Ο φόρτος εργασίας μου;
Μήπως το περιβάλλον της δουλειάς μου;
Οι συνάδελφοι μου;
Η εταιρεία που εργάζομαι;

Νιώθω ότι από πουθενά δεν λαμβάνω βοήθεια να γίνω καλύτερος στη δουλειά μου και να
αποδώσω.. Εδώ όλοι κάνουν τη δουλειά τους καλά; Πρόχειρα; Σωστά; Δεν έχει καμία σημασία.
Μετά πάνε στα σπίτια τους.

Έχουν και εκεί υποχρεώσεις, δουλειές παιδιά.. απορώ πως τα καταφέρνουν όλα και έρχονται και την επόμενη μέρα στη δουλειά. Έχουν και άλλη επιλογή;
Όχι. Αυτοί είναι σε δυσκολότερη φάση από μένα. ΠΡΕΠΕΙ να υπομείνουν. Αυτό το «ΠΡΕΠΕΙ»
(ναι έτσι όπως το έγραψα.. ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ουρλιάζει μέσα τους).

Και το περίεργο ξέρεις ποιο είναι; Ότι στην αρχή δεν ένιωθα τίποτα από τα παραπάνω. Μου
άρεσε η δουλειά μου αλλά μετά ήρθαν όλα τα παραπάνω και βάλτωσα.. Ζήτησα να αναλάβω
αρμοδιότητες η να μετακινηθώ σε άλλη θέση αλλά τίποτα. Εκεί. Εκεί στα ίδια. Με αποτέλεσμα
να μη με ενδιαφέρει από την δουλειά μου τίποτα πια και να μη θέλω να της δίνω απλόχερα όπως
έκανα όλη μου την ενεργεία.

Έπαψε να με ενδιαφέρει η δουλεία μου. Μπροστά στην ψυχική μου
υγεία και στην ομαλή μου καθημερινότητα έπαψε να με νοιάζει αν κατά τη διάρκεια κάνω 3 4 5
ακόμα και 10 λάθη. Διατηρώ τυπικές επαφές με όλους και διεκπεραιώνω υποθέσεις με τον
τρόπο που μου ορίζεται αλλά για όσο αποφασίσω εγώ.»

Όλο αυτό αγαπητέ αναγνώστη με κάποιες παραλλαγές ανά περίπτωση είναι μια απλή εσωτερική
συλλογιστική ενός εργαζόμενου σε έναν οργανισμό που απλά έχει χάσει όλα του τα κίνητρα και
τη διάθεση για εργασία. Όπως είδες οι παράμετροι πολλοί..

Διαφέρουν από άτομο σε άτομο και οι εκφάνσεις τους είναι πολλαπλές και σε ψυχολογικό επίπεδο αλλά και εργασιακό.

Η εργασιακή εξουθένωση είναι μια κατάσταση στην οποία πολλοί εργαζόμενοι μπορούν να
βρεθούν και να περάσουν.

Είναι αναμφίβολα επακόλουθο μονότονων και απαιτητικών εργασιών. Το ζήτημα είναι πώς όλη αυτή η παραπάνω κατάσταση μπορεί να προληφθεί με μεθόδους που μπορούν να εφαρμοστούν από τον οργανισμό. (πχ job rotation).

Ο εργαζόμενος είναι σαν ένα λουλούδι.. Μπορεί να είναι ευχαριστημένος και παραγωγικός μέσα
σε έναν οργανισμό που νοιάζεται για αυτόν τον βοηθά και τον εξελίσσει.

Έτσι θα εξελιχθεί και ο οργανισμός. Θα αποτελεί ένα «φυτώριο» ακμάζων και γεμάτο ευχαριστημένους παραγωγικούς και οργανωσιακά αφοσιωμένους εργαζόμενους με σκοπό την ευημερία και τη γιγάντωσή του.

Αλέξανδρος Κοβογλανίδης, Μsc
Κοινωνιολογία – Εργασιακή Ψυχολογία